کد مطلب:275329 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263
خواجه محمد پارسا
محمد بن محمد محمود بخاری مشهور به خواجه محمد پارسا نسبش به محمد بخاری مولف كتاب الصحیح - كه یكی از صحاح سته (كتابهای شش گانه حدیثی كه در نزد اهل سنت در زمره معتبرترینهاست) است - می رسد. خواجه محمد در بخارا متولد گردید و از بزرگان مشایخ نقشبندیه و از اخص یاران خواجه محمد بهاء الدین نقشبند بود كه بعد از وفات او به مقام ارشاد رسید. او در سال 822 ق (یا 865 ق) در اثنای سفر حج در مدینه منوره در سن 63 سالگی وفات یافت و شمس الدین محمد بن حمزه فناری بر جنازه اش نماز خواند و در جوار عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر مدفون گردید. از جمله تالیفات او می توان فصل الخطاب فی المحاظرات و الفصول السته اشاره نمود. (ریحانه الادب، ج 1: ص 310، معجم المولفین، ج 11: ص 300) چون ابوعبدالله جعفر بن علی الهادی رضی الله عنه گمان كرد كه برادرش ابومحمد حسن العسكری فرزندی ندارد دعوی كرد كه برادرش امامت را به وی منتقل كرده، كذاب خوانده شد... و ابومحمد حسن عسكری فرزند م ح م د رضی الله عنه، و در نزد افراد موثق و مورد اعتماد خانواده و یارانش شناخته بود... احادیث در این باره بیش از حد شمارش است. مناقب مهدی رضی الله عنه صاحب الزمان و غایب از انظار كه در هر زمان حاضر است بسیار می باشد. اخبار متوالی داریم كه او ظهور می كند و نور وجودش همه جا را پرتو می افكند و دین اسلام را تجدید می كند و چنان كه باید در راه خدا جهاد می كند و اقطار جهان را در زمان خود - زمان پارسایان - از آلودگیها پاك می گرداند... خلافت و امامت به وسیله او ختم می شود. او از لحظه وفات پدرش تا روز قیامت امام است. عیسی علیه السلام در ورای او نماز می گزارد و دعویش را تصدیق می كند و مردم را به دین او كه همان دین اسلام است فرا می خواند. [1] .
[ صفحه 55]
[ صفحه 55]
[1] كشف الاستار، ص 26.